Karbonoaren neutraltasunerako bidea: nola ari diren enpresek eta gobernuek isurketak murrizteko lan egiten

Karbono neutraltasuna edo zero emisio garbiak atmosferara askatzen den karbono dioxidoaren eta bertatik kentzen den kopuruaren arteko oreka lortzeko kontzeptua da. Oreka hori isurketak murriztea eta karbonoa kentzea edo konpentsatzeko neurrietan inbertitzea konbinatuz lor daiteke. Karbonoaren neutraltasuna lortzea lehentasun nagusia bihurtu da mundu osoko gobernuek eta enpresek, klima-aldaketaren premiazko mehatxuari aurre egin nahi diotelako.

Berotegi-efektuko gasen isurketak murrizteko erabiltzen ari diren estrategietako bat energia-iturri berriztagarriak hartzea da. Eguzkia, eolikoa eta hidraulikoa berotegi-efektuko gasen isuririk sortzen ez duten energia garbiaren iturriak dira. Herrialde askok helburu asmo handikoak ezarri dituzte energia berriztagarrien kuota handitzeko beren energia mix orokorrean, eta batzuek 2050erako energia %100 berriztagarria lortzea dute helburu.

Beste estrategia bat erabiltzen ari den karbonoa harrapatzeko eta biltegiratzeko (CCS) teknologia erabiltzea da. CCS zentral elektrikoetatik edo beste industria-instalazioetatik datozen karbono dioxidoaren isuriak harrapatzea eta lur azpian edo epe luzerako beste biltegiratze-instalazio batzuetan biltegiratzea dakar. CCS garapenaren hasierako fasean dagoen arren, industria kutsatzaileenetako batzuen berotegi-efektuko gasen isurketak nabarmen murrizteko ahalmena du.

 Irtenbide teknologikoez gain, emisioak murrizten lagun dezaketen politika-neurri batzuk ere badaude. Horien artean, karbonoaren prezioen mekanismoak daude, hala nola, karbono-zergak edo muga- eta merkataritza-sistemak, enpresek isuriak murrizteko pizgarri finantzarioa sortzen dutenak. Gobernuek isurketak murrizteko helburuak ere ezarri ditzakete eta energia garbian inbertitzen duten edo haien isuriak murrizten dituzten enpresei pizgarriak eman ditzakete.

Dena den, badira karbono neutraltasunaren bilaketan gainditu beharreko erronka garrantzitsuak ere. Erronka handienetako bat energia berriztagarrien teknologia askoren kostu altua da. Azken urteotan kostuak azkar jaisten ari diren arren, herrialde eta enpresa askok oraindik zaila dute energia-iturri berriztagarrietara aldatzeko beharrezkoa den aldez aurretiko inbertsioa justifikatzea.

Beste erronka bat nazioarteko lankidetzaren beharra da. Klima-aldaketa mundu mailako arazo bat da, erantzun global koordinatua eskatzen duena. Hala ere, herrialde askok ez dute neurririk hartu nahi, bai energia garbietan inbertitzeko baliabiderik ez dutelako, bai beren ekonomietan izango duten eraginaz kezkatuta daudelako.

Erronka horiek gorabehera, arrazoi asko daude karbono neutraltasunaren etorkizunari buruz baikor izateko. Mundu osoko gobernuek eta enpresek gero eta gehiago onartzen dute krisi klimatikoaren urgentzia eta emisioak murrizteko neurriak hartzen ari dira. Gainera, teknologiaren aurrerapenek energia-iturri berriztagarriak inoiz baino merkeago eta eskuragarriago bihurtzen ari dira.

Ondorioz, karbono neutraltasuna lortzea helburu asmo handiko baina lorgarria da. Berrikuntza teknologikoa, neurri politikoak eta nazioarteko lankidetza konbinatu beharko ditu. Hala ere, berotegi-efektuko gasen isurketak murrizteko ahaleginean arrakasta lortzen badugu, etorkizun jasangarriagoa sor dezakegu guretzat eta etorkizuneko belaunaldientzat.