مسیر بی طرفی کربن: چگونه شرکت ها و دولت ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کار می کنند

بی طرفی کربن یا انتشار خالص صفر ، مفهوم دستیابی به تعادل بین میزان دی اکسید کربن آزاد شده در جو و مقدار حذف شده از آن است. این تعادل را می توان از طریق ترکیبی از کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سرمایه گذاری در حذف کربن یا اقدامات جبران کننده حاصل کرد. دستیابی به بی طرفی کربن برای دولت ها و مشاغل در سراسر جهان به اولویت اصلی تبدیل شده است ، زیرا آنها به دنبال رفع تهدید فوری تغییرات آب و هوا هستند.

یکی از راهکارهای اصلی استفاده شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ، تصویب منابع انرژی تجدید پذیر است. خورشیدی ، باد و نیروگاه همه منابع انرژی پاک هستند که تولید گازهای گلخانه ای را تولید نمی کنند. بسیاری از کشورها اهداف بلندپروازانه ای را برای افزایش سهم انرژی تجدید پذیر در ترکیب انرژی کلی خود تعیین کرده اند ، با هدف برخی از آنها برای دستیابی به 100 ٪ انرژی تجدید پذیر تا سال 2050.

استراتژی دیگری که به کار می رود استفاده از فناوری ضبط و ذخیره کربن (CCS) است. CCS شامل گرفتن انتشار دی اکسید کربن از نیروگاه ها یا سایر امکانات صنعتی و ذخیره آنها در زیر زمین یا سایر مراکز ذخیره طولانی مدت است. در حالی که CCS هنوز در مراحل اولیه توسعه خود است ، این پتانسیل را دارد که میزان انتشار گازهای گلخانه ای را از برخی از صنایع آلاینده به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

 علاوه بر راه حل های فناوری ، تعدادی از اقدامات سیاست نیز وجود دارد که می تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک کند. این موارد شامل مکانیسم های قیمت گذاری کربن ، مانند مالیات کربن یا سیستم های کلاه و تجارت است که انگیزه مالی برای شرکت ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ایجاد می کند. دولت ها همچنین می توانند اهداف کاهش انتشار را تعیین کرده و انگیزه هایی را برای شرکت هایی که در انرژی پاک سرمایه گذاری می کنند یا باعث کاهش انتشار آنها می شوند ، فراهم کند.

با این حال ، چالش های قابل توجهی نیز وجود دارد که باید در تلاش برای بی طرفی کربن برطرف شود. یکی از بزرگترین چالش ها ، هزینه بالای بسیاری از فن آوری های انرژی تجدید پذیر است. در حالی که در سالهای اخیر هزینه ها به سرعت کاهش یافته است ، بسیاری از کشورها و مشاغل هنوز هم توجیه سرمایه گذاری پیش فرض مورد نیاز برای تغییر به منابع انرژی تجدید پذیر را دشوار می کنند.

چالش دیگر نیاز به همکاری بین المللی است. تغییر آب و هوا یک مشکل جهانی است که نیاز به یک پاسخ جهانی هماهنگ دارد. با این حال ، بسیاری از کشورها تمایلی به انجام اقدامات ندارند ، یا به این دلیل که فاقد منابع برای سرمایه گذاری در انرژی پاک هستند یا به این دلیل که نگران تأثیر اقتصاد خود هستند.

با وجود این چالش ها ، دلایل زیادی برای خوش بین در مورد آینده بی طرفی کربن وجود دارد. دولت ها و مشاغل در سراسر جهان به طور فزاینده ای فوریت بحران آب و هوا را تشخیص می دهند و برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای اقدام می کنند. علاوه بر این ، پیشرفت در فناوری باعث می شود منابع انرژی تجدید پذیر نسبت به گذشته مقرون به صرفه تر و در دسترس تر باشند.

در پایان ، دستیابی به بی طرفی کربن یک هدف بلندپرواز اما قابل دستیابی است. این امر به ترکیبی از نوآوری تکنولوژیکی ، اقدامات سیاست و همکاری بین المللی نیاز دارد. با این حال ، اگر ما در تلاش های خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای موفق باشیم ، می توانیم آینده ای پایدار را برای خودمان و نسل های آینده ایجاد کنیم.