Wat isIIndustrieel enCcommercieelEenergiekStorage enCommonBbruikbaarheidModellen

I. Industriële en commerciële energieopslag

“Industriële en commerciële energieopslag” verwijst naar energieopslagsystemen die worden gebruikt in industriële of commerciële faciliteiten.

Vanuit het perspectief van eindgebruikers kan energieopslag worden onderverdeeld in energieopslag aan de stroomzijde, aan de netzijde en aan de gebruikerszijde. Energieopslag aan de stroomzijde en aan de netzijde wordt ook wel energieopslag vóór de meter of bulkopslag genoemd, terwijl energieopslag aan de gebruikerszijde post-meter energieopslag wordt genoemd. Energieopslag aan de gebruikerszijde kan verder worden onderverdeeld in industriële en commerciële energieopslag en energieopslag voor huishoudens. In wezen valt industriële en commerciële energieopslag onder energieopslag aan de gebruikerszijde, gericht op industriële of commerciële faciliteiten. Industriële en commerciële energieopslag vindt toepassingen in verschillende omgevingen, waaronder industriële parken, commerciële centra, datacentra, communicatiebasisstations, administratieve gebouwen, ziekenhuizen, scholen en woongebouwen.

Vanuit technisch perspectief kan de architectuur van industriële en commerciële energieopslagsystemen in twee typen worden ingedeeld: DC-gekoppelde systemen en AC-gekoppelde systemen. DC-koppelingssystemen maken doorgaans gebruik van geïntegreerde fotovoltaïsche opslagsystemen, bestaande uit verschillende componenten, zoals fotovoltaïsche energieopwekkingssystemen (voornamelijk bestaande uit fotovoltaïsche modules en controllers), energieopslagsystemen voor energieopwekking (voornamelijk inclusief batterijpakketten, bidirectionele omvormers (“PCS”), batterij- managementsystemen (“BMS”), het bereiken van de integratie van fotovoltaïsche energieopwekking en -opslag), energiebeheersystemen (“EMS-systemen”), enz.

Het fundamentele werkingsprincipe omvat het direct opladen van accupakketten met gelijkstroom die wordt gegenereerd door fotovoltaïsche modules via fotovoltaïsche controllers. Bovendien kan wisselstroom van het elektriciteitsnet via PCS worden omgezet in gelijkstroom om de accu op te laden. Wanneer er vraag is naar elektriciteit vanuit de belasting, geeft de batterij stroom af, waarbij het energieverzamelpunt zich aan de batterijzijde bevindt. Aan de andere kant omvatten AC-koppelingssystemen verschillende componenten, waaronder fotovoltaïsche energieopwekkingssystemen (voornamelijk bestaande uit fotovoltaïsche modules en op het net aangesloten omvormers), energieopslagsystemen voor energieopwekking (voornamelijk inclusief batterijpakketten, PCS, BMS, enz.), EMS systeem, enz.

Het fundamentele werkingsprincipe omvat het omzetten van gelijkstroom gegenereerd door fotovoltaïsche modules in wisselstroom via op het elektriciteitsnet aangesloten omvormers, die rechtstreeks aan het elektriciteitsnet of aan elektrische belastingen kunnen worden geleverd. Als alternatief kan het via PCS worden omgezet in gelijkstroom en worden opgeladen via het batterijpakket. In dit stadium bevindt het energieverzamelpunt zich aan de AC-zijde. DC-koppelingssystemen staan ​​bekend om hun kosteneffectiviteit en flexibiliteit, geschikt voor scenario's waarin gebruikers overdag minder elektriciteit verbruiken en 's nachts meer. Aan de andere kant worden AC-koppelingssystemen gekenmerkt door hogere kosten en flexibiliteit, ideaal voor toepassingen waar al fotovoltaïsche energieopwekkingssystemen aanwezig zijn of waar gebruikers overdag meer elektriciteit verbruiken en 's nachts minder.

Over het algemeen kan de architectuur van industriële en commerciële energieopslagsystemen onafhankelijk van het elektriciteitsnet functioneren en een microgrid vormen voor fotovoltaïsche energieopwekking en batterijopslag.

II. Peak Valley-arbitrage

Peak Valley-arbitrage is een veelgebruikt verdienmodel voor industriële en commerciële energieopslag, waarbij het opladen van het net tegen lage elektriciteitsprijzen en het ontladen tegen hoge elektriciteitsprijzen plaatsvindt.

Als we China als voorbeeld nemen, voeren de industriële en commerciële sectoren doorgaans een beleid voor de prijsstelling van elektriciteit op het tijdstip van gebruik en een beleid voor piek-elektriciteitsprijzen. In de regio Shanghai heeft de Shanghai Development and Reform Commission bijvoorbeeld een mededeling uitgegeven om het prijsmechanisme voor elektriciteit op basis van de gebruikstijd in de stad verder te versterken (Shanghai Development and Reform Commission [2022] nr. 50). Volgens de mededeling:

Voor algemene industriële en commerciële doeleinden, evenals voor ander tweedelig en groot industrieel tweeledig elektriciteitsverbruik, is de piekperiode van 19.00 tot 21.00 uur in de winter (januari en december) en van 12.00 tot 14.00 uur: 00 in de zomer (juli en augustus).

Tijdens piekperiodes in de zomer (juli, augustus, september) en winter (januari, december) stijgen de elektriciteitsprijzen met 80% op basis van de vaste prijs. Omgekeerd zullen de elektriciteitsprijzen tijdens lage perioden met 60% dalen op basis van de vaste prijs. Bovendien zullen de elektriciteitsprijzen tijdens piekperioden met 25% stijgen op basis van de piekprijs.

In andere maanden zullen de elektriciteitsprijzen tijdens piekperioden met 60% stijgen op basis van de vaste prijs, terwijl tijdens lage perioden de prijzen met 50% zullen dalen op basis van de vaste prijs.

Voor algemeen industrieel, commercieel en ander elektriciteitsverbruik met één systeem worden alleen piek- en daluren onderscheiden zonder verdere verdeling van de piekuren. Tijdens piekperioden in de zomer (juli, augustus, september) en winter (januari, december) stijgen de elektriciteitsprijzen met 20% op basis van de vaste prijs, terwijl tijdens lage periodes de prijzen met 45% dalen op basis van de vaste prijs. In andere maanden zullen de elektriciteitsprijzen tijdens de piekuren met 17% stijgen op basis van de vaste prijs, terwijl tijdens lage periodes de prijzen met 45% zullen dalen op basis van de vaste prijs.

Industriële en commerciële energieopslagsystemen maken gebruik van deze prijsstructuur door laaggeprijsde elektriciteit in te kopen tijdens de daluren en deze aan de belasting te leveren tijdens piek- of hooggeprijsde elektriciteitsperioden. Deze praktijk helpt de elektriciteitskosten van bedrijven te verlagen.

III. Energie tijdverschuiving

“Energy time shift” omvat het aanpassen van de timing van het elektriciteitsverbruik door middel van energieopslag om pieken in de vraag af te vlakken en perioden met lage vraag op te vullen. Bij het gebruik van apparatuur voor energieopwekking, zoals fotovoltaïsche cellen, kan de discrepantie tussen de opwekkingscurve en de belastingverbruikscurve leiden tot situaties waarin gebruikers overtollige elektriciteit tegen lagere prijzen aan het elektriciteitsnet verkopen of tegen hogere prijzen elektriciteit van het elektriciteitsnet kopen.

Om dit aan te pakken kunnen gebruikers de batterij opladen in tijden van laag elektriciteitsverbruik en opgeslagen elektriciteit ontladen tijdens piekperioden. Deze strategie heeft tot doel de economische voordelen te maximaliseren en de CO2-uitstoot van bedrijven te verminderen. Bovendien wordt het opslaan van overtollige wind- en zonne-energie uit hernieuwbare bronnen voor later gebruik tijdens perioden met piekvraag ook beschouwd als een praktijk van energie-timeshift.

Energy Time Shift stelt geen strikte eisen aan laad- en ontlaadschema's, en de vermogensparameters voor deze processen zijn relatief flexibel, waardoor het een veelzijdige oplossing is met een hoge toepassingsfrequentie.

IV.Gemeenschappelijke bedrijfsmodellen voor industriële en commerciële energieopslag

1.OnderwerpIbetrokken

Zoals eerder vermeld ligt de kern van industriële en commerciële energieopslag in het benutten van energieopslagfaciliteiten en -diensten, en het verkrijgen van energieopslagvoordelen door middel van peak valley arbitrage en andere methoden. En rondom deze keten zijn de belangrijkste deelnemers onder meer apparatuuraanbieder, energiedienstverlener, financierende leasepartij en gebruiker:

2.GewoonBbruikbaarheidModellen

Momenteel zijn er vier gemeenschappelijke bedrijfsmodellen voor industriële en commerciële energieopslag, namelijk het model van ‘eigen investering door de gebruiker’, het model van ‘pure leasing’, het model van ‘contractenergiebeheer’ en het model van ‘contractenergiebeheer+financieringsleasing’. model. Wij hebben dit als volgt samengevat:

(1)Use Iinvestering

Volgens het zelfinvesteringsmodel van de gebruiker koopt en installeert de gebruiker zelf energieopslagsystemen om te profiteren van de voordelen van energieopslag, voornamelijk via piekvallei-arbitrage. Hoewel de gebruiker in deze modus de piekvorming en het vullen van dalen direct kan verminderen en de elektriciteitskosten kan verlagen, moet hij toch de initiële investeringskosten en de dagelijkse exploitatie- en onderhoudskosten dragen. Het bedrijfsmodeldiagram ziet er als volgt uit:

(2) PuurLversoepeling

Bij pure leasing hoeft de gebruiker niet zelf energieopslagfaciliteiten aan te schaffen. Ze hoeven alleen energieopslagfaciliteiten te huren bij de leverancier van de apparatuur en de bijbehorende kosten te betalen. De leverancier van apparatuur levert constructie-, exploitatie- en onderhoudsdiensten aan de gebruiker, en de hieruit gegenereerde inkomsten uit energieopslag komen ten goede aan de gebruiker. Het bedrijfsmodeldiagram ziet er als volgt uit:

(3) Contractenergiebeheer

Bij het contractenergiebeheermodel investeert de energiedienstverlener in de aanschaf van energieopslagfaciliteiten en levert deze aan gebruikers in de vorm van energiediensten. De energiedienstverlener en de gebruiker delen de voordelen van energieopslag op een overeengekomen manier (inclusief winstdeling, kortingen op elektriciteitsprijzen, enz.), dat wil zeggen door gebruik te maken van het systeem van energieopslagcentrales om elektrische energie op te slaan tijdens dal- of normale elektriciteitsprijzen. perioden, en vervolgens stroom leveren aan de belasting van de gebruiker tijdens perioden met piekprijzen voor elektriciteit. De gebruiker en de energiedienstverlener delen vervolgens de voordelen van energieopslag in de afgesproken verhouding. Vergeleken met het zelfinvesteringsmodel van de gebruiker introduceert dit model energiedienstverleners die overeenkomstige energieopslagdiensten leveren. Energiedienstverleners spelen de rol van investeerders in het contractenergiebeheermodel, wat tot op zekere hoogte de investeringsdruk op gebruikers vermindert. Het bedrijfsmodeldiagram ziet er als volgt uit:

(4) Contract Energiezorg+Financiering Leasing

Met het model ‘Contract Energiebeheer+Financiële Leasing’ wordt bedoeld de introductie van een financiële leasingpartij als verhuurder van energieopslagvoorzieningen en/of energiediensten onder het model Contract Energiezorg. Vergeleken met het contractenergiebeheermodel vermindert de introductie van financieringsleasingpartijen voor de aankoop van energieopslagfaciliteiten de financiële druk op energiedienstverleners aanzienlijk, waardoor zij zich beter kunnen concentreren op contractenergiebeheerdiensten.

Het model “Contract Energiebeheer+Financiële Leasing” is relatief complex en kent meerdere submodellen. Een veelvoorkomend submodel is bijvoorbeeld dat de energiedienstverlener eerst energieopslagfaciliteiten verkrijgt van de leverancier van apparatuur, en dat vervolgens de financiële leasepartij energieopslagfaciliteiten selecteert en koopt in overeenstemming met de overeenkomst met de gebruiker, en de energieopslagfaciliteiten verhuurt aan de gebruiker.

Gedurende de leaseperiode berust het eigendom van de energieopslagfaciliteiten bij de financierende leasepartij en heeft de gebruiker het recht om deze te gebruiken. Na het verstrijken van de huurtermijn kan de gebruiker eigenaar worden van de energieopslag. De energiedienstverlener levert voornamelijk bouw-, exploitatie- en onderhoudsdiensten voor energieopslagfaciliteiten aan de gebruikers, en kan een overeenkomstige vergoeding krijgen van de financierende leasepartij voor de verkoop en exploitatie van apparatuur. Het bedrijfsmodeldiagram ziet er als volgt uit:

In tegenstelling tot het vorige Seed-model investeert de financiële leasingpartij in het andere Seed-model rechtstreeks in de energiedienstverlener, in plaats van in de gebruiker. Concreet selecteert en koopt de financierende leasepartij energieopslagfaciliteiten van de aanbieder van apparatuur in overeenstemming met zijn overeenkomst met de energiedienstverlener, en verhuurt de energieopslagfaciliteiten aan de energiedienstverlener.

De energiedienstverlener kan dergelijke energieopslagfaciliteiten gebruiken om energiediensten aan de gebruikers te leveren, de voordelen van energieopslag in de afgesproken verhouding met de gebruikers delen en vervolgens een deel van de voordelen terugbetalen aan de financierende leasepartij. Na het verstrijken van de huurtermijn verkrijgt de energiedienstverlener het eigendom van de energieopslag. Het bedrijfsmodeldiagram ziet er als volgt uit:

V. Gemeenschappelijke zakelijke overeenkomsten

In het besproken model worden de primaire bedrijfsprotocollen en gerelateerde aspecten als volgt uiteengezet:

1.Kaderovereenkomst voor samenwerking:

Entiteiten kunnen een raamovereenkomst voor samenwerking sluiten om een ​​raamwerk voor samenwerking vast te stellen. In het contractenergiebeheermodel kan de energiedienstverlener bijvoorbeeld een dergelijke overeenkomst met de leverancier van apparatuur ondertekenen, waarin verantwoordelijkheden zoals de bouw en exploitatie van het energieopslagsysteem worden vastgelegd.

2.Energiezorgovereenkomst voor Energieopslagsystemen:

Deze overeenkomst is doorgaans van toepassing op het model contractenergiebeheer en het model “contractenergiebeheer + financiering leasing”. Het gaat om de levering van energiebeheerdiensten door de energiedienstverlener aan de gebruiker, met overeenkomstige voordelen voor de gebruiker. De verantwoordelijkheden omvatten betalingen van de gebruiker en projectontwikkelingssamenwerking, terwijl de energiedienstverlener het ontwerp, de bouw en de exploitatie voor zijn rekening neemt.

3.Verkoopovereenkomst voor apparatuur:

Met uitzondering van het pure leasemodel zijn verkoopovereenkomsten voor apparatuur relevant in alle commerciële modellen voor energieopslag. In het zelfinvesteringsmodel van de gebruiker worden bijvoorbeeld afspraken gemaakt met leveranciers van apparatuur voor de aanschaf en installatie van energieopslagfaciliteiten. Kwaliteitsborging, naleving van normen en after-sales service zijn cruciale overwegingen.

4.Technische serviceovereenkomst:

Deze overeenkomst wordt doorgaans ondertekend met de leverancier van de apparatuur om technische diensten te leveren, zoals systeemontwerp, installatie, bediening en onderhoud. Duidelijke servicevereisten en naleving van normen zijn essentiële aspecten die in technische serviceovereenkomsten aan bod moeten komen.

5.Leaseovereenkomst voor apparatuur:

In scenario's waarin leveranciers van apparatuur eigenaar blijven van energieopslagfaciliteiten, worden leaseovereenkomsten voor apparatuur ondertekend tussen gebruikers en leveranciers. In deze overeenkomsten worden de verantwoordelijkheden van de gebruikers beschreven voor het onderhouden en garanderen van de normale werking van de faciliteiten.

6.Financieringsleaseovereenkomst:

In het model ‘Contract Energiebeheer + Financiële Leasing’ wordt doorgaans een financiële leaseovereenkomst tot stand gebracht tussen gebruikers of energiedienstverleners en financiële leasepartijen. Deze overeenkomst regelt de aanschaf en terbeschikkingstelling van energieopslagfaciliteiten, de eigendomsrechten tijdens en na de huurperiode en de overwegingen bij het selecteren van geschikte energieopslagfaciliteiten voor thuisgebruikers of energiedienstverleners.

VI. Speciale voorzorgsmaatregelen voor energiedienstverleners

Energiedienstverleners spelen een belangrijke rol in de keten van het realiseren van industriële en commerciële energieopslag en het verkrijgen van voordelen op het gebied van energieopslag. Voor energiedienstverleners zijn er een reeks kwesties die speciale aandacht behoeven in het kader van industriële en commerciële energieopslag, zoals projectvoorbereiding, projectfinanciering, aanschaf en installatie van faciliteiten. We sommen deze problemen kort op: